Sama Sama

In een hobbelende nachttrein van West- naar Oost-Java, naast een onbekende Australiaan (zeg: 1u voor de treinreis ontmoet en daarmee toegevoegd aan het reisgezelschap), is het 7 uur lang moeilijk om een geschikte slaappositie te vinden.. Het reisgevoel van 5 jaar geleden is weer even helemaal terug.
Soms is backpacken een idylische vakantie van alleen maar geld uitgeven, maar soms is je vertrouwde bedje thuis toch echt luxer hoor...!

Het is interessant om hier meer te leren over de vervlochten geschiedenis van Indonesie en Nederland. Uiteraard krijgen we daarover het e.e.a. mee op school, maar met behulp van de lokale musea en het boek - Asta's Ogen - dat ik van Anneke heb gekregen, komen de verhalen uit het verleden helemaal tot leven. Aangezien wij hier op z'n minst gezegd niet echt lieverdjes zijn geweest, verbaasd het me dat Indonesiers nog zo enthousiast reageren als wij vertellen waar we vandaan komen:

Missy, where are you from?
aah blanda!
I like Holland! Ik spreek beetje Nederlands. My parents have studied dutch and spreken erg goed Neerlands!


Ondertussen zijn we alweer 11 dagen op pad en hebben we voor ons gevoel al zoveel gereisd en gezien! Jakarta hebben we evenals Bandung (beide op Java) direct verlaten. Yogjakarta, een gezellige reizigers/cultuur stad in het zuiden van Java was de eerste stad waar we ons echt op ons gemak voelden. Door de drukte was het echter lastig om een hostel te vinden, maar Gijs - een nederlandse local die ons in een cafetje aansprak - bracht een uitkomst: ik heb een dubbele boeking als leraar; kunnen jullie vanavond een klas kinderen uit Jakarta wat helpen bij hun engelse spraak? Onderhandelaar Elvire had haar deal direct klaar staan: Als jij ons aan een hostel helpt! Zo kwamen we terecht in een goedkoop en gezellig hostel en waren we diezelfde avond nog op weg naar het hotel waarin we de klas zouden ontmoeten.
' Gijs, om hoeveel kinderen gaat het eigenlijk?'
'Ik weet het niet precies, een stuk of 100?" .........

Als een soort van celebrities werden we daar onthaald en op officiele stoelen voor de enorme op geslacht gescheiden groep kinderen gezet; of we even iets wilden vertellen over Nederland en de kinderen in het Engels vragen wilden laten stellen. Moeilijker dan je denkt als je zonder voorbereiding zo'n groep kinderen enthousiast moet maken over de geschiedenis van NL (die wij natuurlijk feilloos uit ons hoofd kenden... de waternoodsramp, ja dat was eeh... eehm.. mag ongeveer ook....?

Anne (zucht): 1953, dan is mn papa jarig. )

Lang verhaal kort: de avond eindigde met een fotoshoot met alle klassen die ongeveer net zoveel tijd in beslag nam als de hele les zelf. Een erg leuke ervaring!


In Yogja hebben we ons 4 dagen vermaakt waarin we o.a. om 4u 's ochtends zijn opgestaan om de Borobudur met zonsopgang te bezoeken. Hier zette het gevoel als celebrity gewoon door: niet alleen de schoolklasjes maar iedereen, IEDEREEN, van jong tot oud, wilde met ons op de foto. In het begin moesten we erom lachen maar op een gegeven moment begonnen we (tevergeefs) nee te zeggen tegen foto's en hebben we alle goden bedankt dat wij geen beroemde figuren zijn (buiten de Borobudur dan, he).
Vanuit Yogja hebben we de reis richting het oosten voortgezet. Dit bracht ons bij de prachtige surrealisitsche omgeving van de Bromo vulkaan en opnieuw een zonsopkomst-tour: 02:50 je bed uit om 2 uur lang de berg op te lopen. Het resultaat was het gescheld op de wekker wel waard: een prachtige zonsopkomst op 3km hoogte!

Genoeg nachtwandelingen en nachttreinen: we waren toe aan rust, strand en massages op Bali!
De afgelopen 3 dagen hebben we doorgebracht in Echo-beach samen met de ondertussen niet meer zo onbekende Australiaan, Ben, waarbij we letterlijk niet meer hebben gedaan dan wat bovenstaand plan was. Voor wat meer actie en gedans zijn we nu afgereisd naar Kuta, van waaruit de plannen nog vrij open staan: waarschijnlijk genieten we nog even verder van de stranden hier en zullen we over 3 dagen afreizen naar Ubud waar we een afspraak hebben met een duitse backpacker. Genoeg gezellige reizigers hier!

De meisjes zitten op het strand van de zonsondergang te genieten, terwijl ik wederom in een veel te benauwd internetcafe (alles voor oma Jetske) aan dit blog zit te werken; het is tijd om bij hun aan te schuiven met een biertje!


Veel liefs van ons alle 3, we hopen dat het met alle collega's goed gaat (en natuurlijk stiekem ook dat we een beetje gemist worden), en tot op Lombok/Sulawesi/Kilimantan/waar het reizen ons dan ook mag brengen...!