Rice paper

Als je ons vraagt wat we het meest missen:
An) Vriendje
El) Ontbijt met chocoladehagelslag
Stef) Het de-buren-lente-festival

Op de 2e plek kwam echter unaniem hetzelfde antwoord: rode wijn! Cadeautjes komen soms op onverwachte momenten. Nadat we 1,5 maand hadden zitten snakken naar een glas wijn (omdat we simpelweg weigerden 4euro voor 1glas vieze wijn te betalen) overrompelde de vraag van de stewardess ons: 'would you like some wine? It's included'.
JA! DE HELE FLES GRAAG!

Goeie afsluiter van Indonesië en goed begin van Vietnam!

Een ander veelbesproken gemis is het tekort aan gebruik van de hersenen. Met name het medische gedeelte. We hebben ons allemaal 3jaar suf gewerkt om geneesmiddelen en anatomie te stampen, en vervolgens een jaar lang alles er weer uit gedanst, ge-zon-d en gezopen. Om die reden heb ik een reeks van medische puzzels uitgezet.
Om te beginnen in de taxi (onze laatste rit in Indonesië) een meisje met een pinda-allergie oreo-koekjes met pindakaasvulling gevoerd. Het gevolg was zoals verwacht: opgezwollen keel, moeite met ademen, paniek en overgeven. De meiden hebben adequaat gereageerd: patiënt kalmeren, luchtwegverwijder en antihistaminica toedienen en troosten bij het kotsen... Jullie krijgen een 9!
(Ik hoop dat het voor een ieder duidelijk is dat ik geen enkel idee had dat dit meisje een pinda-allergie zou hebben...... Ik ben niet veranderd in een of andere sadist ;))

Om onschuldige reizigers te sparen heb ik de 2e casus dichter bij huis gehouden. Een snee op mijn arm liep uit de hand, waardoor ik met de meiden een kijkje mocht nemen in een Vietnamees ziekenhuis. 2 blije guppen tussen de Vietnamese patiënten... De wond werd gefixt, antibiotica geregeld en advies 3 dagen niet zwemmen. An krijgt een 9 voor dagelijkse wondverzorging en herinneringen voor het nemen van de pillen, El een 9 als eeh...... toeschouwer ?;)

Alle suggesties voor verdere medische casussen zijn welkom. Je moet ze maar bezig houden!

Ondanks dat we ook intens hebben genoten van Vietnam, zal ik dit blog wat korter houden dan het vorige en alleen de hoogste hoogtepunten opschrijven.

Na 4 weken Vietnam staat bovenaan nog steeds Sapa. Dit is een bergdorpje in Noord-Vietnam bijna aan de grens met China. Je wordt er overvallen door bergbewoners in kostuum die hun zelfgemaakte felgekleurde tasjes en knuffels proberen kwijt te raken (pas op voor de invasie portemonnees die Elvire mee heeft gesmokkeld naar NL!). Meer bekwame verkopers heb ik nog nooit gezien. De enige manier om jullie de pracht van de heuvels van Sapa en de ingenieuze verticaal gebouwde rijstvelden hier te laten begrijpen is om foto's te uploaden (iets waarvan ik hoop dat ik het niet vergeet deze keer).

Na Sapa zijn we met onze geadopteerde Canadese vriendin (Margot) doorgereisd naar Halong bay. Hier zijn er 2 opties; de bejaardentoer die je op een boot door de prachtige baaien vaart of de zuiptoer waarbij je op Castaway (een van de eilanden) gedropt wordt met nog 30 gekken. Geheel tegen onze aard in hebben we voor het laatste gekozen ;). Na een introductie met shotguns op de booze-cruise en te veel (!) schaamteloze Engelse meisjes hebben we de tour omgedoopt tot Castaway shore, gezien het aantal gelijkenissen met Jersey shore...... 3 weken hiervoor heeft m'n nichtje het eiland onveilig gemaakt die ik me er helemaal op haar plek voor kon stellen! Nu heb je een beeld, Frans ;)

We ons met nachtbus en op de scooter een weg naar het zuiden gewerkt. Als echte motorgirls zaten er soms dagen tussen waar we 7/8u achter elkaar op de scooter zaten! Na een shop-stop in het pittoreske Hoi An en en duik-avontuur in Nha Trang zijn we terecht gekomen in Dalat, 3/4e naar het zuiden van Vietnam.
Het was ons aangeraden aan te kloppen bij Dalat family guesthouse welke gerund wordt door een vrouw die backpackers 'your mama away from home' noemen. Ik vond de gelijkenis met Joyce niet zo duidelijk, ik heb geen enkele dag aangebrande aardappeltjes of zwartgeblakerd vlees gekregen.. Desondanks voelden we ons direct thuis; we werden verwelkomd met een knuffel van de hele familie en voor we konden inchecken werden we volgepropt met springrolls en heerlijke curries! Mama (niemand heeft een idee hoe ze eigenlijk echt heet) heeft een oneindige voorraad energie zoals ze vanaf s ochtends vroeg voor alle backpackers (minstens 40) staat te koken en savonds zingend voor voor iedereen mojitos in elkaar staat te draaien. De hele dag door is een continue flow van gratis bananen en frietjes (niet goed voor t dieet) en elk moment van de dag moet je op je hoede zijn om niet door mama aan het werk gezet te worden voor de vaat, de schone was of het vegen van de straat ;). Elke reiziger wordt verwelkomd met een knuffel en elke dag wordt er van anderen weer huilend afscheid genomen (klein theatraal probleempje misschien?). Mama trok in ieder geval de leukste reizigers aan; met een hele bende leuke mensen zijn we de ene dag gaan abseilen in de watervallen en de volgende dag de karaoke bar op stelten gezet!
Jammergenoeg heeft an deze dagen met name in bed doorgebracht met buikgriep..:( krijgen wij ook een cijfer voor verzorging?;)

In het laatste badplaatsje - Mui Ne - hebben we tijd gemaakt for some serious tanning (we willen de fans thuis natuurlijk niet teleur stellen). Hier hebben we ook onze laatste adoptie gedaan: Adam uit de States. Samen met hem hebben we de afgelopen 3 dagen genoten van Ho Chi Minh en de indrukwekkende vietcong tunnels bezocht (en een m16 geschoten, maar dat ter zijde ;)).


En nu zit ik alleen op het vliegveld...! Terwijl ik alle herinneringen
opschrijf voel ik hoeveel fantastische dingen we hebben meegemaakt.. Ik heb de meiden net op het vliegtuig gezet en over 1uur gaat mijn vlucht richting Bangkok. Morgen vlieg ik door naar Mandalay - Myanmaar (oude Birma) en dan gaat het avontuur alleen echt beginnen...

We hebben zoveel mooie dingen gezien, zoveel gave avonturen beleefd en zoveel lieve mensen ontmoet. Meiden, ik denk dat we de reis niet beter hadden kunnen maken!! Drink een wijntje o pme thuis en eet een boterhammetje voor me..
Over 3 weken kom ik jullie vergezellen in al die dingen. Maar eerst is het nog even tjid voor een nieuw hoofdstuk, een nieuw verhaal - Myanmar here I come!