Hangmateren

Bijna 2 jaar geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven.. het lijkt voor mij maar een paar maanden!

Ik zit alweer bijna 3 weken in Suriname.. het is een brakke ochtend na een leuke avond stappen, buiten regent het pijpestelen en de rest van de meiden zijn nog niet wakker: tijd voor een verslag!

Het afgelopen half jaar (sinds ik geneeskunde studeer) heb ik zo ongeveer naar deze reis toegeleefd; even weer in het buitenland op zoek naar avontuur, even weer reizen! (de gemiddelde 30 graden van Suriname kwamen daar leuk bij). 7 Februari vertrokken Djuna (die ik nu al lange tijd ken van Biomedisch), Elvire, Anne en ik vanaf schiphol nadat we schattig zijn uitgezwaaid door onze vriendjes en groepjes familie ^^. We zijn met ongeveer 40 stagiaires naar Suriname gekomen en het was grappig om al die mensen van studie - die je dan vooral van gezicht herkent - al op schiphol en in het vliegtuig tegen te komen.
Bij onze huisbaas in de auto op weg van het vliegveld naar huis - je moet je voorstellen, open raampje, palmbomen, 29 graden en bubblin' muziek - voelde ik me weer even intens gelukkig :D wat kan je toch blij worden van een nieuw land!

Totaal gebroken kwamen we met z'n vieren aan bij ons toekomstige huisje waar onze beste lieve huisbaas niet kon stoppen met praten en blijkbaar onze knikkende hoofden ook niet opmerkte, dus volgde een totale rondleiding van het huis tot mannual van tv en radio aan toe (KAN OOK MORGEN...!). De volgende ochtend met iets meer energie beseften we ons wel hoe blij me waren met ons huisje! Het is een groot huis met beneden een woonkamer + 1 tafel, de keuken + wc en douche, en Djuna's kamer. Boven is nog een woonkamer met banken en stoelen, tv en radio, en de kamers van An, El en mij (ik heb natuurlijk weer de koelste kamer uitgezocht, hehe ^^). We zitten ongeveer 10 minuten fietsen van het centrum af - al ben ik de enige die een fiets heeft, de rest is lui ;). Maar erg snel kwamen we erachter dat taxi's nog wel het makkelijkste vervoersmiddel is hier (en de veiligste); een ritje van ons huisje naar het centrum is meestal 10 SRD. Dat is 2,5 euro voor 4 personen; 60 cent p.p. ;)

Nog 1 dagje konden we van Paramaribo genieten voordat maandag onze stage zou starten. Die dag hebben we heerlijk rondgelopen, vers fruit gekocht en een de Suriname rivier die door de stad loopt het eerste biertje maar uitgeprobeerd. (what else?)

Die dag erna stage! Ik heb nu al 3 weken stage achter de rug dus het is lastig om de eerste dagen terug te halen, maar ik weet nog dat mijn eerste indruk niet zó best was. Ik mocht werken op de afdeling voor 1e en 2e klasse, interne en chirurgie mannen/vrouwen door elkaar. Daar werd ik de eerste dag ingedeeld bij zr. Wachter. Op het moment dat de hoofdzuster aangaf dat ik met haar meeliep en die zuster mij moest gaan rondleiden en meenemen gunde ze me geen blik waardig en bleef verveeld en een beetje boos naar de hoofdzuster kijken. lekker is dat, dacht ik. Ze zijn hier dus absoluut niet blij met nieuwe stagiaires.. dat wordt een lange dag. Tegen mij sprak ze niet veel maar zodra we binnenkwamen bij de patienten begonnen die te stralen en aan dr armen te hangen; 'zuster zuster, hoe gaat het met u? god zegen u!' Dat gaf mij een beetje hoop dat dit toch wel een lief mens moest zijn. Die dag heb ik net zo lang tegen dr aangelult tot ze terug begon te praten; nu is ze tegenover mij de liefste zuster in het ziekenhuis en heb ik met haar het meeste contact. Eigenlijk zijn de zusters ontzettend lief maar er zijn gewoontes hier die op ons als behoorlijk arrogant en asociaal overkomen. Als ik aan een zuster iets vraag is het vrij normaal dat midden in een zin een andere zuster door mij heen begint te praten. Als je je aan iemand voorstelt is het normaal als diegene je niet aankijkt maar wegkijkt. ALS je je vraag hebt kunnen afmaken en iemand wil antwoord geven is het normaal dat ze dit doen met de rug naar je toe terwijl ze al beginnen weg te lopen. enzovoorts. Echt efficiënte communicatie hebben ze dan ook niet hier vindt ik, want er wordt de helft van de tijd langs elkaar heen gepraat of niet verstaan wat de ander zegt (goh.. gek?). Wij stagiaires zijn de enige sukkels die als hondjes achter ze aan blijven huppelen net zo lang tot we verstaan wat ze zeggen..

Om een lang verhaal kort te maken; stage bevalt erg goed. Sommige dingen zijn even goed wennen, zoals voor het eerst de vagina of penis van iemand wassen die totaal bij kennis is, of de billen afvegen van iemand die net zichzelf helemaal ondergescheten heeft. Er gaat dan ook groot respect van mij uit naar de verpleegkundiges en toekomstige verpleegkundiges (hint hint ;)) die ervoor kiezen om op die manier zieke en afhankelijke mensen te helpen en verzorgen. Want zusters maken echt zo'n belangrijk deel uit van het (tijdelijke) leven van een patient in een ziekenhuis! De dokter maakt ze beter, en komt af en toe langs, maar zij zijn echt alles! Ik denk dat dat best goed is om je te beseffen als arts io, en dat we daarmee direct het grootste doel van deze stage heb bereikt :)
Afgelopen woensdag heb ik een dag mee mogen lopen op de OK van ons ziekenhuis! Dat mag niet meer in elk ziekenhuis dus ik heb veel geluk dat dat in het St. Vincentius wel nog steeds toegestaan is voor stagiaires. De dag op OK was wel echt een van de tofste dagen van stage. De artsen probeerden me alles uit te leggen wat ze deden en je kon echt over de schouder van de chirurg meekijken! Ik heb de operatie gezien van een baarmoederverwijdering, van het aanleggen van een shunt (iets minder heftig maar blijkt chirurgisch heel ingewikkeld) en een schildklierverwijdering. Maar de meest indrukwekkende (maar toch technisch makkelijkste!) operatie was de allereeste die ik zag die dag: de geboorte van een kindje door een keizersnee! Ik geloof dat ik op dat moment bijna net zo stond te grijnzen als de vader die ernaast zat ;) Echt ongelofelijk om te zien!

Ondertussen voel ik me wel steeds beter op mijn plek tussen alle zusters. Het surinaamse karakter maakt het best moeilijk om orde te houden en leiding te geven. Erg goed in feedback geven en krijgen, of ergens op terug komen zijn ze niet. Grappig was dan ook om te merken dat IK gister even ordes stond uit te delen aan de zusters. Zij waren het overzicht kwijt, en ik begreep niet waarom. 2 kamers waren ze vergeten op te dekken en 1 kamer moest nog eten hebben + een nieuwe opname, dat zeiden de zuster en ik tegen elkaar terwijl we langs de kamers liepen omdat de dokter bezig was. Een half uur later kwam ik terug van het halen van een patient van de OK en was het nog steeds niet gedaan. 'Hebben jullie die bedden al afgehaald voor de opname?' 'oja nee, die moeten nog afgehaald worden.' 'En het eten van mr. Dijkstra, en de oogdruppels?' ' ook nog niet, wat ook alweer verder? Ik draaide me om en begon alvast weg te lopen Neh, dat was het'
HA ^^

Verder op stage nu hebben we de echte basiszorg geleerd: mensen wassen/opfrissen, bedden afhalen/opdekken, mensen wegbrengen naar ok/rontgen/etc, helpen met voeden/tandenpoetsen, vitale functies bijhouden (temp/pols/bloeddruk komt er nog bij) en een doktersafspraken over medicijnen enzo rapporteren. Vast nog het een en ander, maar dit kan ik zo snel even verzinnen. Het patientencontact vind ik wel een van de leukste dingen, en contact met de familie. Wel vaker ga ik op een krukje bij patienten zitten en dan krijg je hele levensverhalen! Ze vinden het vooral allemaal heel leuk om te horen waar wij vandaan komen uit NL en over alle plekken die zij daar hebben gezien.

Surinaamse mensen zijn echt ontzettend lieve mensen, maar ik vind de mannen vaak wel erg moeilijk/vervelend. Overal op straat wordt naar je gefluit als je een blanke bent, en als ze een gesprek met je aangaan gaat het eigenlijk vaak maar om 1 ding. Ik hoor de vrouwen hier - met name de zusters - er zelf ook over klagen. 'Nederlandse mannen vind ik fijner, die zijn niet zo oppervlakkig!' (zuster van RKZ). Maargoed, niet alleen 's avonds over straat, en alles komt goed! (is helaas niet helemaal waar want gister tijdens het dansen is onze portemonnee gestolen).

Tussen de werkweken hebben we gelukkig in het weekend wel tijd om Suriname een beetje te verkennen. Het eerste weekend zijn we met een grote groep stagiaires naar Stone-eiland en vervolgens naar Brownsberg gegaan; de eerste aan het meer en de 2e op de top van een berg (heuvel) met mooi uitzicht. Bij stone-eiland lekker gezwommen en 's avonds in hetzelfde water gevist naar piranha's (2 gevangen!), geslapen in de hangmat en de volgende dag canopy (kabelbaan over de Suriname rivier!). Bij Brownsberg een wandeling gemaakt naar de watervallen en opnieuw in de hangmat geslapen (dit keer met clamboe gelukkig) met Djuna en nog 3 meiden! Vlak voor slapen gaan zijn we op nachtwandeling op zoek gegaan gifkikkers, spinnen en een zwarte panter waarvan de gids beweerde dat die in dat regenwoud leefde. We hebben hem horen snuiven en stampen maar niet gezien (geen problemen mee..). De hangmatten hingen ver weg van het huisje aan de rand van het bos met alleen een dak erboven, en wie hing er weer aan de buitenkant? Je kan je voorstellen dat ik heel lekker geslapen heb die nacht.

Het tweede weekend zijn we in en rond paramaribo gebleven om de stad een beetje te leren kennen. Lekker geshopt op de centrale markt, dagje strand gedaan (waarbij het regende...) en een dolfijnen/kaaimannen tour! Bij een van de plantages waar we tussendoor aanmeerden om wat te eten stuitten we op een capibara, die van jongs af aan opgegroeid was bij de mensen van dat restaurant; geweldig beest! Een capibara is een soort grote aaibare cavia :D had er nog nooit van gehoord, maar ik wil er ook een!!
Daarnaast zijn we nog 2 avonden heerlijk gaan dansen bij Havana Lounge en Zsazsazsu; beide dagen rond half 6 thuis - dezelfde tijd als dat we normaal op staan om naar werk te gaan:die surinamers weten wat feesten is!! ;)

Met de meiden blijft het echt super gezellig! We werken allemaal in andere ziekenhuizen (behalve Djuna en Elvire) maar doen bijna alles met zn 4en. Doordeweeks naar het zwembad of uiteten; stage lopen hoeft niet zo erg te zijn ;). Dit weekend gaan we met zn allen + nog 10 andere stagiaires naar Galibi. Daar blijven we 1 nachtje. Het ligt dicht bij de grens van Frans Guyana dus we gaan met de boot 1 dagje de grens over om daar wat markten te bezoeken. Bovendien is in Galibi het strand waar veel zeeschildpadden hun eieren leggen. Het is niet helemaal het seizoen ervoor, dus het blijft even hopen dat we ze gaan zien morgen! Ik ben erg benieuwd!

Dat waren de verhalen in ieder geval wel gedeeltelijk tot nu toe! ;)

Hoop dat het met iedereen thuis goed gaan, en natuurlijk met alle andere wereldontdekkers in Italie, Spanje, Jerusalem en Praag ;) Hoop dat jullie een leuke tijd hebben gehad! Ik wil alle verhalen heel graag horen!
Als jullie willen bellen kan je dat altijd proberen via belpiraat.nl of iets dergelijks. Dit is mijn nummer: +5978931083

Nog maar 12 daagjes over hier, dan kom ik alweer naar huis!
Liefs,
Stef!