Culture-shock, big time
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Steffie
25 Mei 2010 | Australië, Melbourne
Hi there!
Ik had eigenlijk graag nog even een berichtje willen schrijven in Cambodja, maar alle leuke mensen die ik daar ontmoette zorgden ervoor dat ik niet te veel tijd achter de computer wilde besteden. Vanochtend ben ik in Melbourne geland, dus nu moet ik van mezelf nog even bloggen voordat ik mn jetlag weg ga slapen.
De overgang van Azie naar weer een 'westers' land is bizar; de cultuurschok nog veel groter dan ik had gedacht én - gek genoeg- waarschijnlijk nog wel 20x groter dan de cultuurschok die ik had toen ik vanuit NL in Thailand kwam..
Ik moet me net voelen als een Thai die voor het eerst in een Westers land komt.. opeens valt het je op hoe groot(en daarmee een stuk intimiderender)alle mensen zijn; en dat een stad - zelfs vol met rijdende auto's - saai stil kan zijn zonder alle toeterende auto's, brommende scooters met verkeerde uitlaten en geluiden van bijna-verkeersongelukken, en het fenomeen waar ik in Holland zo aan gewend was, maar wat blijkbaar ongemerkt toch uit mn systeem is geraakt; mensen die moeite doen om ergens binnen een bepaald (en vaak onrealistisch) tijdsbestek proberen komen. Hoe heet dat ookalweer? oja, haast. De basis van ons land.
Ik vind het heel jammer dat in Azie alweer achter me moest laten, mn tijd in Cambodja is echt geweldig geweest! Het is moeilijk om jullie uit te leggen wat ik allemaal heb beleefd in Cambodja, omdat ik heel wat akelige dingen heb gezien. Over Angkor Wat (wat zeker geen deel uitmaakte van de akelige dingen) had ik jullie volgensmij al verteld, dat was fantastisch en zeker één van de meeste bijzondere dingen die ik heb gezien op mn reis. Na Siem Reap ben ik doorgereisd naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Daar kwam ik vooral om het Suol Sleng (S.21) museum en de killingfields te zien. Stukje geschiedenis:
De mensen in Cambodja worden ook wel 'Khmer' genoemd. In de jaren 70 voerden de communistische Khmers -'Khmer Rouge' - onder invloed van de communistische vietnamezen een guarilla oorlog tegen hun eigen Prins Sihanouk en de generaal Lon Nol. Toen Lon Hol in 1970 aan de macht kwam zocht hij steun bij de VS. De VS bombardeerde vervolgens de hele combodiaans/vietnamese grens om Cambodja zo te 'beschermen' tegen het vietnamese leger (in Vietnam was ondertussen de Vietnam-oorlog aan de gang). Veel Cambodiaanse dorpen werden hierbij platgegooid en veel khmers kwamen om. Uit protest tegen het slechte bestuur van Lon Nol, wiens schuld het was dat de VS betrokken raakte, en om bescherming te hebben tegen het sterke vietnamese leger, sloot een groot deel van de bevolking zich aan bij de Khmer Rouge. Eenmaal onder de leiding van Pol Pot groeide deze beweging en verloor Lon Hol zijn macht. Dit zorgde er ook voor dat het even iets rustiger werd tussen Cambodja en Vietnam en de mensen hun oude leven weer op konden pakken. Pol Pot was gefasineerd door het simpele plattelandsleven van de meeste Khmer Rouge en omdat hij vreesde dat de revolutie anders voor niks zou zijn geweest bedacht hij het bizarre plan om zijn land te zuiveren van alle 'slimme' mensen en het een zelf-onderhoudend land te maken. Hij wilde alleen de harde werkers over houden. Iedereen moest op het land werken, er was geen plaats voor persoonlijke bezittingen of religie. Toen hij door had hoeveel mensen hij zou moeten ombrengen die nooit simpele harde werkers zouden kunnen worden (dokters, monken, mensen die voor de oude regering hadden gewerkt, enz.-allen zouden teveel vragen stellen), bedacht hij dat hij dan ook alle kinderen van deze families moest ombrengen omdat deze anders later misschien in opstand zouden kunnen komen.
De Khmer Rouge moordde onder leiding van Pol Pot 1/4 van hun land uit. In de Killingfields in Phnom Penh liggen de massagraven waar alle mannen, vrouwen en kinderen in die tijd in gegooid zijn en begraven. Ik ben er geweest en het gebied bestaat uit een grasveld met allemaal kuilen. Sommige massagraven zijn uitgegraven, in de andere 'kuilen' liggen nog steeds mensen. Ook staat er een boom waar kinderen tegen aan dood werden geslagen; dit was goedkoper dan kogels..
Mensen werden hier soms direct heen gestuurd, en soms eerst naar S.21 gebracht ter ondervraging (marteling). De S.21 is een 3-delig gebouw in het centrum van Phnom Penh, vroeger gevuld met martel-werktuigen, nu gevuld met alle foto's van mensen die daar vermoord zijn. Voordat ze mensen naar de killingfields stuurden werd er stuk voor stuk een foto van ze gemaakt. Al deze foto's hebben de Cambodianen ontwikkeld nadat de Khmer Rouge was verdwenen.
De gebouwen bestaan allemaal uit 3 verdieping. Op de hogere verdiepingen is prikkeldraad gespannen voor de open gedeelten zodat mensen niet meer uit het raam konden springen om zelfmoord te plegen.
Zoals ik al zei is het moeilijk uit te leggen hoe het echt is om op deze plekken te lopen. Het heeft me iig wel geraakt :) en ik ben blij dat het open is om te zien voor ons allemaal, zodat iig onze generatie zich beseft dat zoiets nooit meer mag gebeuren.
Na Pnhm Penh -en een paar hele gezellige dagen met Rachel en Daniella - wilde ik weg uit de grote steden en ben ik doorgereisd naar Kampot en Kep, 2 hele kleine schattige plaatjes aan de zee. Daar wil ik zeker een keer naar terug. Jammergenoeg afscheid moeten nemen van Ruth en Salaka en doorgegaan naar Ko Chang waar ik nog een hele gezellige avond heb gehad met Pleunie en de duitse jongens! Pleunie is een NL meisje dat ik ontmoette net over de grens. Zij bleek ook met Projects Abroad gewerkt te hebben 2 jaar geleden en ook in contact te zijn met Tahne -waar ik mee samen heb gewerkt in Phuket! wat dus heel grappig was.
Daarna na een lange busreis op het vliegtuig gestapt....
En nu ben ik dus ik plotseling weer beland in deze 'perfecte' wereld, waarin iedereen er perfect uitziet, met perfecte (tering dure) kleding, perfecte banen en waar iedereen gesloten is in zijn of haar eigen perfecte vriendenkring.
De 2e grauwe regendag in Melbourne is nu aangebroken (ik heb gister toch gekozen voor dat gezeur van mn dichtvallende ogen en heb eerst even een goede nacht gehad voordat ik weer verder ben gaan schrijven). Vanochtend werd ik uit mn bed gedrilld door één van de vrouwelijke leidster van dit enorme guesthouse die me gister ook aan een kamer had geholpen. 'Eva?' slaperig en snik verkouden-'...yes?' 'Have you booked another night?' 'no..no I'm sorry I didn't know that I' 'Oke get up, you have to check out and change room' 'Oke but I would like to stay another night' 'We will se what we can do, but you have to get out of this room anyway'. Met mn kleding over mn pyama heb ik snel mn backpack weer ingepakt en naar beneden gesjouwd. Beneden vertelde ik haar waar het fout was gegaan 'I'm sorry, It's just that I'm still used to this system in Thailand where not checking out just means you get to stay another night.' 'Yes darl, but that's not how we roll.. You can stay in the dorm you were in tonight, 2 people just moved to another room.'
Hoewel ik wel ontzettend zin heb om door Australie te gaan reizen en zéker zin heb om Max en Saar weer te zien, realiseerde ik me wel binnen één dag al hoe erg ik azie ga missen: de straatwinkeltjes verspreid door het hele land -zelfs op de plekken waar je denk dat niemand ooit komt- waar je voor 1$ een geweldige maaltijd in elkaar kan zetten; en zeker het mooie landschap van stranden en groen en rijstvelden dat altijd voor je klaar ligt als je even weg wilt om een ommetje te maken. Stom dat je je na een tijdje niet meer realiseerd dat dat niet vanzelfsprekend is. En ook gek is het hoe snel een nieuwe cultuur je zo over kan nemen, tot dat het bijna lijkt alsof je nooit wat anders hebt gehad..
Ach, ik red me wel. Ik moet gewoon even aanpassen. This is just not how I roll..anymore..
I don't know if you can see
the changes that have come over me
and these last few days I've been afraid
that I might drift away.
So Ive been telling old stories and singing songs
that make me think about where I came from,
and that's the reason why I feel
so far away, today
Ik had eigenlijk graag nog even een berichtje willen schrijven in Cambodja, maar alle leuke mensen die ik daar ontmoette zorgden ervoor dat ik niet te veel tijd achter de computer wilde besteden. Vanochtend ben ik in Melbourne geland, dus nu moet ik van mezelf nog even bloggen voordat ik mn jetlag weg ga slapen.
De overgang van Azie naar weer een 'westers' land is bizar; de cultuurschok nog veel groter dan ik had gedacht én - gek genoeg- waarschijnlijk nog wel 20x groter dan de cultuurschok die ik had toen ik vanuit NL in Thailand kwam..
Ik moet me net voelen als een Thai die voor het eerst in een Westers land komt.. opeens valt het je op hoe groot(en daarmee een stuk intimiderender)alle mensen zijn; en dat een stad - zelfs vol met rijdende auto's - saai stil kan zijn zonder alle toeterende auto's, brommende scooters met verkeerde uitlaten en geluiden van bijna-verkeersongelukken, en het fenomeen waar ik in Holland zo aan gewend was, maar wat blijkbaar ongemerkt toch uit mn systeem is geraakt; mensen die moeite doen om ergens binnen een bepaald (en vaak onrealistisch) tijdsbestek proberen komen. Hoe heet dat ookalweer? oja, haast. De basis van ons land.
Ik vind het heel jammer dat in Azie alweer achter me moest laten, mn tijd in Cambodja is echt geweldig geweest! Het is moeilijk om jullie uit te leggen wat ik allemaal heb beleefd in Cambodja, omdat ik heel wat akelige dingen heb gezien. Over Angkor Wat (wat zeker geen deel uitmaakte van de akelige dingen) had ik jullie volgensmij al verteld, dat was fantastisch en zeker één van de meeste bijzondere dingen die ik heb gezien op mn reis. Na Siem Reap ben ik doorgereisd naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Daar kwam ik vooral om het Suol Sleng (S.21) museum en de killingfields te zien. Stukje geschiedenis:
De mensen in Cambodja worden ook wel 'Khmer' genoemd. In de jaren 70 voerden de communistische Khmers -'Khmer Rouge' - onder invloed van de communistische vietnamezen een guarilla oorlog tegen hun eigen Prins Sihanouk en de generaal Lon Nol. Toen Lon Hol in 1970 aan de macht kwam zocht hij steun bij de VS. De VS bombardeerde vervolgens de hele combodiaans/vietnamese grens om Cambodja zo te 'beschermen' tegen het vietnamese leger (in Vietnam was ondertussen de Vietnam-oorlog aan de gang). Veel Cambodiaanse dorpen werden hierbij platgegooid en veel khmers kwamen om. Uit protest tegen het slechte bestuur van Lon Nol, wiens schuld het was dat de VS betrokken raakte, en om bescherming te hebben tegen het sterke vietnamese leger, sloot een groot deel van de bevolking zich aan bij de Khmer Rouge. Eenmaal onder de leiding van Pol Pot groeide deze beweging en verloor Lon Hol zijn macht. Dit zorgde er ook voor dat het even iets rustiger werd tussen Cambodja en Vietnam en de mensen hun oude leven weer op konden pakken. Pol Pot was gefasineerd door het simpele plattelandsleven van de meeste Khmer Rouge en omdat hij vreesde dat de revolutie anders voor niks zou zijn geweest bedacht hij het bizarre plan om zijn land te zuiveren van alle 'slimme' mensen en het een zelf-onderhoudend land te maken. Hij wilde alleen de harde werkers over houden. Iedereen moest op het land werken, er was geen plaats voor persoonlijke bezittingen of religie. Toen hij door had hoeveel mensen hij zou moeten ombrengen die nooit simpele harde werkers zouden kunnen worden (dokters, monken, mensen die voor de oude regering hadden gewerkt, enz.-allen zouden teveel vragen stellen), bedacht hij dat hij dan ook alle kinderen van deze families moest ombrengen omdat deze anders later misschien in opstand zouden kunnen komen.
De Khmer Rouge moordde onder leiding van Pol Pot 1/4 van hun land uit. In de Killingfields in Phnom Penh liggen de massagraven waar alle mannen, vrouwen en kinderen in die tijd in gegooid zijn en begraven. Ik ben er geweest en het gebied bestaat uit een grasveld met allemaal kuilen. Sommige massagraven zijn uitgegraven, in de andere 'kuilen' liggen nog steeds mensen. Ook staat er een boom waar kinderen tegen aan dood werden geslagen; dit was goedkoper dan kogels..
Mensen werden hier soms direct heen gestuurd, en soms eerst naar S.21 gebracht ter ondervraging (marteling). De S.21 is een 3-delig gebouw in het centrum van Phnom Penh, vroeger gevuld met martel-werktuigen, nu gevuld met alle foto's van mensen die daar vermoord zijn. Voordat ze mensen naar de killingfields stuurden werd er stuk voor stuk een foto van ze gemaakt. Al deze foto's hebben de Cambodianen ontwikkeld nadat de Khmer Rouge was verdwenen.
De gebouwen bestaan allemaal uit 3 verdieping. Op de hogere verdiepingen is prikkeldraad gespannen voor de open gedeelten zodat mensen niet meer uit het raam konden springen om zelfmoord te plegen.
Zoals ik al zei is het moeilijk uit te leggen hoe het echt is om op deze plekken te lopen. Het heeft me iig wel geraakt :) en ik ben blij dat het open is om te zien voor ons allemaal, zodat iig onze generatie zich beseft dat zoiets nooit meer mag gebeuren.
Na Pnhm Penh -en een paar hele gezellige dagen met Rachel en Daniella - wilde ik weg uit de grote steden en ben ik doorgereisd naar Kampot en Kep, 2 hele kleine schattige plaatjes aan de zee. Daar wil ik zeker een keer naar terug. Jammergenoeg afscheid moeten nemen van Ruth en Salaka en doorgegaan naar Ko Chang waar ik nog een hele gezellige avond heb gehad met Pleunie en de duitse jongens! Pleunie is een NL meisje dat ik ontmoette net over de grens. Zij bleek ook met Projects Abroad gewerkt te hebben 2 jaar geleden en ook in contact te zijn met Tahne -waar ik mee samen heb gewerkt in Phuket! wat dus heel grappig was.
Daarna na een lange busreis op het vliegtuig gestapt....
En nu ben ik dus ik plotseling weer beland in deze 'perfecte' wereld, waarin iedereen er perfect uitziet, met perfecte (tering dure) kleding, perfecte banen en waar iedereen gesloten is in zijn of haar eigen perfecte vriendenkring.
De 2e grauwe regendag in Melbourne is nu aangebroken (ik heb gister toch gekozen voor dat gezeur van mn dichtvallende ogen en heb eerst even een goede nacht gehad voordat ik weer verder ben gaan schrijven). Vanochtend werd ik uit mn bed gedrilld door één van de vrouwelijke leidster van dit enorme guesthouse die me gister ook aan een kamer had geholpen. 'Eva?' slaperig en snik verkouden-'...yes?' 'Have you booked another night?' 'no..no I'm sorry I didn't know that I' 'Oke get up, you have to check out and change room' 'Oke but I would like to stay another night' 'We will se what we can do, but you have to get out of this room anyway'. Met mn kleding over mn pyama heb ik snel mn backpack weer ingepakt en naar beneden gesjouwd. Beneden vertelde ik haar waar het fout was gegaan 'I'm sorry, It's just that I'm still used to this system in Thailand where not checking out just means you get to stay another night.' 'Yes darl, but that's not how we roll.. You can stay in the dorm you were in tonight, 2 people just moved to another room.'
Hoewel ik wel ontzettend zin heb om door Australie te gaan reizen en zéker zin heb om Max en Saar weer te zien, realiseerde ik me wel binnen één dag al hoe erg ik azie ga missen: de straatwinkeltjes verspreid door het hele land -zelfs op de plekken waar je denk dat niemand ooit komt- waar je voor 1$ een geweldige maaltijd in elkaar kan zetten; en zeker het mooie landschap van stranden en groen en rijstvelden dat altijd voor je klaar ligt als je even weg wilt om een ommetje te maken. Stom dat je je na een tijdje niet meer realiseerd dat dat niet vanzelfsprekend is. En ook gek is het hoe snel een nieuwe cultuur je zo over kan nemen, tot dat het bijna lijkt alsof je nooit wat anders hebt gehad..
Ach, ik red me wel. Ik moet gewoon even aanpassen. This is just not how I roll..anymore..
I don't know if you can see
the changes that have come over me
and these last few days I've been afraid
that I might drift away.
So Ive been telling old stories and singing songs
that make me think about where I came from,
and that's the reason why I feel
so far away, today
-
25 Mei 2010 - 06:29
Meike:
Wow wat een verhaal! Indrukwekkende dingen heb je gezien.. En snap dat de cultuurshock nogal groot is! Melbourne is dan misschien ook niet de beste stad om te zitten, zeker als het weer ook niet meewerkt. Maar ook Aussie is een mooi land hoor, je gaat vanzelf weer genieten! Voor Melbourne kan ik je niet echt veel tips geven, omdat wij daar niet onze beste tijd beleefd hebben, maar als je even laat weten welke kant je op gaat dan kijk ik even voor je!
xxx -
25 Mei 2010 - 06:51
Jeroen:
Mooi verhaal Stef! Vreemd dat de khmer kogels te duur vonden om kinderen te vermoorden maar wel van iedereen een foto maakten.... Maar goed dat krijg je als je alle slimme mensen vermoord he ;) Wat een mooie verhaal van die room-change! Eva! :)
xx
Vanuit Eindhoven (zucht) -
25 Mei 2010 - 08:13
Lidewij:
Hee!
Wat een verhaal. De naam kmer kwam me idd bekend voor, maar nou snap ik waarom. Ik kende het verhaal alleen niet (en ik heb geschiedenis als eindexamen gedaan :S). Niks laid-back aussies dus...wat een domper. Ach ja... heb je al een australische sim-kaart? Dan ga ik je dir keer echt een keer proberen te bellen. Niet dat je dat nog serieus neemt natuurlijk, maar je weet nooit. Doe Saar en max de groeten van mij, en geef Saar een hele dikke knuffel van mij. Want ze moet eerder terugkomen want ik mis haar!!!! En jou ook, maar volgens mij ga jij niet eerder terugkomen :(. XXXXXXXX -
25 Mei 2010 - 19:38
Christel:
Wauw...
xx! -
26 Mei 2010 - 04:40
Niels:
Hej steffie! Goed verhaal, hoop dat je Oz een beetje leuk gaat vinden! Kan de cultuur schok goed begrijpen! Wat zijn je plannen? Melbourne - Sydney - oostkust? Het begint al weer winter te worden daar he! groeten uit de USA -
27 Mei 2010 - 09:27
Lieke:
Wat is de wereld tocht klein! Ik lees net op de weblog van Pleunie dat ze een vrijwilliger van Projects Abroad tegenkwam die ook met Tahne heeft gewerkt (en daar had zij ook contact mee). Fijne reis nog! Groetjes,
Lieke (Projects Abroad Nederland) -
31 Mei 2010 - 21:41
Sebas:
Nog maar 47 nachtjes!! :D x -
01 Juni 2010 - 09:57
Joyce:
Moest je verhaal even verwerken, schat! Brok nu pas uit m'n keel. En ook zo'n mooi gedicht!wist niet dat je dat zo goed kon, en dan nog wel in het Engels! ;-)
Take care!
XXX -
02 Juni 2010 - 17:08
Jeroen:
Weer een excuus voor een berichtje; Joran wordt verdacht van moord op een Peruaans meisje. Ze is dood aangetroffen op een hotelkamer die op zijn naam stond! Keep your eyes open!
xx -
07 Juni 2010 - 06:54
Pleunie:
Het meis!
Ik had mezelf toegevoegd op je website, maar niks gekregen! Grrr...
Ma ik heb je verhaaltje nu ik thuis ben dus ff kunnen lezen! Lekker he zo'n cultuurshock! Ik had gisteravond ENORM veel moeite met het feit dat het om 22.00 uur nog licht was! Met een jetlag en al kon ik dit echt niet beseffen! haha!
Maar geniet van Ozz, en ik blijf je volgen!
x -
08 Juni 2010 - 19:20
Jeroen:
2 weken is echt het maximum Eva! Nieuw blog! :D
xx -
09 Juni 2010 - 04:29
Steffie Jansen:
Meike:
haha ja ondertussen ben ik alweer helemaal happy hoor! Hoewel ik azie nog steesd mis. maar ik heb een super tijd gehad met mn vriendinnen op de great ocean road, en Australie is idd prachtig! Ik zit nu een paar dagen in sydney, dus als je nog tips hebt.. ;) ik zal binnenkort weer even bloggen!
sebas:
goed punt.. niet zoveel nadenken! jij zou het sowieso niet hebben overleefd in cambodia.. ^^ hoe gaat t met je stage?
lid:
nou, je krijgt je zin! Sarah komt idd eerder terug! (je steelt dr van me weg! :() geef jij dr dan ook maar weer een knuffel als ze weer in NL is ;) ze kan het gebruiken. Heb een australische sim: 0449732193! nu verwacht ik een telefoontje he! ;) (hou aub even rekening met tijdverschil van 8u :P)
chris we missen je!
niels:
Ja idd precies zoals jij t zegt, melbourne-sydney en dan oostkust door naar Cairns ;) Heb het ondertussen alweer helemala naar mn zin hoor! al blijft het wel een beetje koud.. How are you? :D
Pleunie:
nou dan ga ik NU even iets achterlaten op jou website! ^^
mam.. dat gedicht is een liedje dat je zelf ook kent.. je weet toch dat ik niet kan dichten :P
-
09 Juni 2010 - 15:21
Sebas:
trut -
09 Juni 2010 - 15:32
Seb:
Foto 678 is leuk! -
14 Juni 2010 - 08:26
Lidewij:
Ik mis je -
15 Juni 2010 - 14:36
Seb:
Zeg flapdrol,
Marjoleintje, Amber en ik willen een nieuw blog! :)
Wat hoor ik via via over een safari? Grr, ik wil het ook weten!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
