I'm on the road, the road to home

Terwijl ik hier met 38 graden aan de maleisische kust op een terrasje zit is het bijna niet te bedenken dat ik over 2 dagen gewoon mn huis weer binnen zal komen lopen...
het voelt zo onecht dat ik hier 3 jaar naartoe heb geleefd, en dat de reis nu af is, geslaagd. Tijd voor mn laatste verhalen! (naast alle verhalen dan waar ik geen tijd voor had om ze op te schrijven.. en er staat natuurlijk een bepaalde censuur op dit weblog ;))

In mn laatste blog was ik gestopt op Fraser island, na onze eerste gezellige avond. De 2e dag vertrok onze auto voor de zoveelste keer als laatste (misschien iets te weinig geslapen) en dat bleef onze stijl de rest van de dag; overal waar we hoorden te zijn kwamen wij ong. 2uur te laat aan. Maar dat was het lekkere van een self-guide tour; het kon niemand schelen! En zelf vonden we dat wij het meest van alles aan het genieten waren, dus het was weer een heerlijke reis. Na 3 dagen crossen moesten we helaas met de boot weer terug naar het vaste land, waar we met onze zachte banden niet zo ver kwamen op het harde wegdek - je moest je banden laten leeglopen om op het strand te mogen rijden - en terwijl de rest zo slim was om hun banden weer op te pompen kwamen wij opniéuw als laatste aan bij het verzamelpunt in het guesthouse..met half lege banden. Discussie over de banden, over onze kapotte tent, over de vieze slaapzakken..maar uiteindelijk kwamen we er zonder extra kosten vanaf. TOP!

Vanuit Hervey bay (bootplaats voor Fraser) namen we direct die avond een overnight bus naar Airley Beach, waar we om 7u 's ochtends in ons guesthouse te horen kregen dat we tot 2u mochten wachten voordat we konden inchecken. We stonken, waren moe, waren nog een kater van 2 dagen aan het wegwerken en hadden heel erg behoefde aan een rustig ontbijt in SCHONE kleren... je kon ons humeur dus wel raden. Gelukkig zijn Jakub en Ashley heel gezellig en kwamen we er dus best snel overheen. Die nacht waren we desperate voor een normale, rustige, kalme nacht...die we helaas niet kregen. Het guesthouse waar we sliepen was een groot guesthouse in het midden van dé feeststraat waar bier goedkoop was en iedereen zn zoveel mogelijk probeert te drinken. Dat in combinatie met slapen in een dorm; niet ok. Rond 2u 's nachts begon een van de jongens uit onze kamer op het balkon met zn vrienden te vechten omdat ze hem zijn wiet niet wilde geven (oid...) en het klonk alsof ze elkaar letterlijk van het balkon af probeerden te gooien. Later begonnen ze in de kamer te vechten en heeft Jacob uit het zicht de beveiliging gebelt... ik was echt heel bang dat hij mij ook van het balkon af zou gooien.

De volgende ochtend -net zo brak als die ochtend ervoor dus - vertrokken we met onze kleine rugzakjes richting de haven om ons zEIl-avontuur te beginnen! 3 dagen lang zeilen op de Whitsundays; het was geweldig. Deze verhalen kan ik haast niet kwijt op t blog dus daar vertel ik de komende dagen in het echt wel over ;) Het meeste moet je vooral gewoon zien; de zonsopgang/ondergang, de witte stranden van whitsundays, de zeilcrew (cute!^^), de drankspelletjes, de slaaphutten..
Niemand wilde dat er een einde aan whitsundays kwam, maar de 3e dag legde de boot toch echt weer aan in de haven van Airley beach en konden wij opnieuw moe en vies naar onze kamer terugsjokken (3 dagen geen douch..). snik. gelukkig hadden we een AMAZING afterparty waarbij iedereen van de boot zn verhalen nog een keer kon nabespreken, maar hadden Jakub en ik de geweldige planning dat we die volgende ochtend om 7u 's ochtends de bus richting Cairns moesten pakken (Jacob was nog dronken toen we in de bus stapten, geen grapjes).

In thailand heb ik een tijdje rondgereisd met 2 engelse jongens en 2 kiwi-meisjes. Een van die Nieuw-zeelandse meisjes - Beck - woont in Cairns en wilde ons ontvangen dus dat was zo fijn! Eindelijk even geen vieze dormkamers meer met vechtende mensen en verstopte douchputjes, maar een enorm apartement met een keuken en bad en een prachtig balkon! Het was heel leuk om met Beck weer allerlei herinneringen op te kunnen halen en we konden eindelijk lekker uitrusten in haar apartement. Ze deelt haar unit met 2 dokters, Will en Mike. Zelf is ze verpleegkundige. Met al het geld dat zij verdienen -ook al waren ze nog jong -kun je je dus wel voorstellen wat voor apartement dat was. (Ik wil dokter worden!)
We hebben een trip naar het regenwoud gemaakt net ten noorden van Cairns en de 3e dag dat we daar waren was het Becks verjaardag. Stiekem heb ik een verjaardagstaart voor dr gekocht en die op de ochtend van dr verjaardag gegeven; ze was dolgelukkig :D (ik ook, jammie ;)) De avond van haar verjaardag hebben we een leuk feest gehad in haar apartement en later in de stad.Die avond won NL van Brazilie, YEAH! (maargoed.. nu hebben we utieindelijk toch verloren dus het maakt ook niet meer uit..) dus ik had sowieso een goeie avond!

Bij het mooie apartement bleek het niet op te houden, kwamen we de volgende dag achter toen Will voorstelde om onze kater weg te zwemmen in het rooftop-zwembad (O-M-G). Ook de jacuzzi was erg prettig en we waren weer helemaal opgeladen!
Ashley was met ons meegereisd naar Cairns en de 4 engelse jongens van Whitsundays bleken ook in Cairns te zijn, dus de laatste avond hebben we een gezellige BBQ gehouden op het dakterras naast het zwembad (thank you jakub voor je geweldige kookkunsten). En toen zat na 5 dagen onze tijd in Cairns erop!

Teruggevlogen naar Brisbane en daar op het dakterras van het guesthouse in de zon in slaap gevallen omdat we zo moe waren. De volgende dag vloog Jakub naar Singapore en ik had nog 1 extra dag in Brisbane voordat ik naar Singapore zou vliegen. Toevallig - in Australie ontmoet je altijd iedereen 2x - waren de 3 engelse meiden van Whitsundays ook in Brisbane en heb ik mn extra dag met hun doorgebracht. In de middag kwamen we er opnieuw toevallig achter dat ook een van de crew van Whitsundays in Brisbane was! Met zn allen zijn we toen naar het Koala park gegaan om nog wat koala's te aaien ^^

Singapore ben ik maar 1 nacht geweest en was niet zo interessant (grote, dure stad).. en dan zijn we aangekomen bij Maleisie! mn aller-aller laatste stop...mn allerlaaste avonturen :(! Jacob en ik (sorry voor mn verandering in spelling de hele tijd maar in het engels spreek je zn naam anders uit dan je het in het tjechisch schrijft..pff) JAKUB en ik hebben 2 nachten doorgebracht in Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisie, en zijn toen doorgereisd naar de Perhentian Islands aan de oostkust Maleisie dicht bij Thailand. Het was fijn om even uit de grote steden weg te zijn. We kozen het kleinste eiland waar we met de speedboot -nou zeg maar SPEEDboot, ze hebben ons er bijna allemaal afgestuiterd..geen rug meer over.. John zou ter plekke zijn overleden- heen werden gebracht. Tijd voor 3 dagen relaxen, coctails, zwemmen, snorkelen, bruin worden; het was de vakantie van mn reis zeg maar ;) Met snorkelen belanden Jacob en ik toevallig boven een reuzenschildpad die net adem wilde gaan halen; een van de mooiste herinneringen van mn hele reis.....onbeschrijvelijk

Gisterochtend zijn we teruggevaren van de eilanden en op de bus gestapt naar Kuala Lumpur. Ik zou vanuit daar dooreizen naar Melaka en Jacob zou in KL blijven wachten op zn vlucht naar Londen zodat ik nog wat tijd op mezelf kon doorbrengen.
Blij dat we de bus hadden gehaald zo vroeg in de ochtend en nog nagenietend van de geweldig relaxte dagen op het strand zei Jakub lachend om zn rust in woorden uit te drukken: 'Weet je dat ik niet eens een idee heb waar mn paspoort is op dit moment?' Maar ik wist het wel, en mijn lach was direct verdwenen: 'FUCK! there still on the island!!!' We wisten meteen dat we maar 1 oplossing hadden: sturen met de post was te gevaarlijk en zou veel te lang duren.. 'uit de bus! nu!'
We hadden onze paspoorten afgegeven bij de receptie van ons hostel (wat we normaal nooit doen) omdat de eigenaar dat 'veiliger' vond. Hij zei dat het namelijk zo vaak voorkwam dat mensen hun paspoort in de kamer laten liggen. Bij het uitchecken dacht echter niemand eraan om ons ook de paspoorten weer terug te geven...
Gelukkig waren we nog maar 10 minuten uit de haven en konden we met de taxi terug. Daar hebben we de halve dag gewacht op een 10jarige jongen die onze paspoorten met de boot zou komen brengen. Om 4u 's middags (we zaten om 8u 's ochtends in de bus naar KL) stonden we daar op de pier met onze paspoorten.... en geen vervoer naar KL.
Vanuit een plaatsje dichtbij de haven ging die dag nog 1 bus richting Kuala Lumpur EN een bus rechtstreeks naar Melaka (wat een klein gelukje was voor mij aangezien een rechtstreekse bus me geld en tijd scheelde). We hadden beide een nachtbus en konden dus nog 1x gezellig samen eten voordat we afscheid moesten nemen. Gedag zeggen tegen Jacob was best wel moeilijk na een maand samen gereisd te hebben :) maar ik wist dat ik nog 2 dagen op mezelf nodig had en dat er toch ooit een einde aan moest komen. Bovendien blijft hij een tijdje bij vrienden in Amsterdam dus zie ik hem misschien nog in NL :D

Dat is het enige jammere van reizen; steeds gedag zeggen tegen mensen die je bent gaan mogen en waar je zoveel leuke dingen mee hebt gedaan.. Maargoed, je krijgt er wel je leuke herinneringen voor terug en je blijft contacten houden over de hele wereld.

Vandaag en morgen heb ik voor mezelf, ik ben nu in Melakka. Het is een erg schattig stadje aan de kust, waar de Nederlanders zoveel jaar geleden een tijd lang aan de macht zijn geweest. Je ziet dus overal NLse invloeden. Zo liep ik vandaag langs het 'stadhuys' en zag ik in de winkeltjes delfs blauwe schaaltjes. Erg grappig. Toen ik vandaag even een rustmomentje zocht op een bankje aan het water kwam een Maleisische man naast me zitten. Hij heeft me de hele islamitische geschiedenis uitgelegd.. ik ben nu dus een soort lopende vvv in aziatische religies (brand los ;)).

Het is ondertussen alweer half 8 and I am starving! Dus ik ga op zoek naar een onhygienisch maleisisch voedsel stalletje om nog een keer van een echt aziatisch dinner te kunnen genieten! Morgen vlieg ik om middernacht vanuit Singapore naar huis...kwart voor 11 's ochtends kom ik aan ;)

Dit was mn laatste blog. Ik hoop dat jullie van mn verhalen genoten hebben ;) Zoals ik er nu over voel ga ik nog wel een keer opnieuw op verkenning. Misschien duurt het 6 jaar, maar de volgende reizen komen eraan! Bedankt voor al jullie berichtjes!! tot in NEDERLAND!

Burn the land and boil the sea,
I don't care, I'm still free,
You can't take the sky from me