Almost on my own
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Steffie
30 Maart 2010 | Thailand, Krabi
Het dringt nu pas tot me door (met hulp van sommige mensen) dat mn laatste blog nog geschreven is in Krabi, terwijl het voelt alsof ik alweer een eeuwigheid in Phuket ben, dus; sorry! Ik zal jullie weer even op de hoogte brengen van mn leven.
Phuket is echt een totaal andere plek dan Krabi. Ten eerste heeft Phuket town geen centrum - wat het gevolg is van de afwezigheid van de christelijke kerk hebben Lisa en ik vanmiddag besloten - en dat maakt Phuket zelf meteen tot een minder leuke stad. Naast alle toeristen, wel 10x zoveel als in Krabi denk ik, is er namelijk nooit EEn plek waar je gezellig kunt gaan shoppen of op een terasje kunt hangen; de kleine groepjes winkels of shoppingmalls zijn allemaal verspreid over dit grote schiereiland. Daarbij komt dat het openbaar vervoer hier echt een ramp is (de bus gaat.. of hij gaat niet. en hij gaat ergens heen.. of hij gaat ergens anders heen. ja. zo vaag is het dus voor mij nog steeds), en het wegennet is nog een grotere ramp! Als er een architect bestaat die het liefst als Karel Appel zn wegen neer gooit rond een stad, dan hebben ze hem hier uitgenodgd. Of het komt toch weer terug op die afwezigheid van de kerk, EEn van de 2. iig; ik heb hier mn eigen scooter gehuurd - geen zorgen, ik leef nog steeds - om me weer net zo vrij als in Krabi te kunnen voelen. Nadat ik de eerste keer in de stad al een uur totaal verloren rond heb gereden ging dat vrijheidsgevoel echter weer meteen verloren...
De stranden van Phuket zijn wel echt een plaatje en de eilanden blijken dat zeker ook te zijn, maar een groot probleem blijft wel steeds dat vervoer. Gelukkig wil Kop - de moeder van mn 2e gastgezin - ons altijd overal naartoe bregen. Je zit dan wel vast aan je 'thaise mam', maar je komt iig wel ergens. Oja; ik zal jullie even vertellen over mn nieuwe gastgezin. Het huisje waar we in leven kun je zien op de fotos bij mn allereerste blog, net zoals een foto van Kop. We hebben met 4 vrijwilligers de hele bovenverdiepig (plus balkon!) tot onze beschikking, en het gezin leeft met zn allen beneden. Kop heeft EEn dochter en EEN zoon; Tha en Nutt (noet). Nutt (19) zegt bijna geen woord maar Tha (15) doet echt haar uiterste best om engels met ons te praten. Ze komt niet veel verder dan haar moeder - echt niet ver dus - maar het is een lief kind. Verder hebben we nog heel vaak het ADHD neefje van Kop in huis rondrennen en ook zijn moeder/Kops zus. Ze zijn allemaal ontzettend aardig voor ons maar zoals ik al zei; de communicatie gaat echt heel traag/moeilijk. Daarom was ik ook heel blij dat na mn eerste week alleen de 3 nieuwe meiden arriveerden, zodat ik weer eens een normaal gesprek kon voeren dat verder ging dan dat het eten lekker was. Terwijl ik in Krabi de hele tijd alleen was met Kristine, zijn we nu dus opeens met een groepje van 4! Ze zijn stuk voor stuk echt heel aardig dus we hebben het erg gezellig! Zij doen ook allemaal het care project met mij in het daycarecenter. Afgelopen weekend zijn we er met zn allen op uit geweest (+ mama thai dus) naar het nationalpark met waterval, en Prom Thep cape waar we de zonsondergang hebben gezien. Net zoals op tiger cave: onbeschijvelijk mooi...
Zondag zijn we wat gaan shoppen in een shopping mall en op het zondagsmarktje. Naja markje, ik bedoel MARKT. Hier heb ik - onnodig en zinloos, want ik heb onderhand al veeel te veel kleren om allemaal met me mee te showen in mn backpack - mn kledingvoorraad weer aangevult met een geweldig zomerjurkje!Jippie.
Anyway; jullie zullen de meiden wel op foto's voorbij zien komen: het meisje met bril en donker haar is Grace uit engeland. Het meisje met lange donkere krullen is Lisa uit nederland en degene met lang blond haar is Tahne, ook uit NL. Behalve een normaal engels gesprek kan ik dus ook weer even NL praten (hoe ging dat ookalweer?).
Vorig weekend heb ik een heel leuk afscheidsweekend gehad in Krabi. Vrijdag hadden Kristine en ik onze laatste werkdag en kregen we allemaal knuffels en bloemen van de kinderen. Savonds zijn we uit eten gegaan met Pee-nong en Connie (oud-vrijwilliger waarmee ik miss over 2 weken in Chiang Mai weer ga meeten). Zaterdag ben ik gaan klimmen op een van de mooiste stranden die ever heb gezien, en daar opnieuw hele aardig mensen ontmoet uit Zweden en een stel uit Engeland. Die laatste 2 zie ik misschien nog terug in Australie, wel een leuk vooruitzicht. Savonds zijn Kristine en ik toen met alle mensen van het duikprogramma uit eten en uit geweest, wat echt een top avond is geworden! (ik heb er wel een leuk cadeautje van meegekregen: ik ben mn stem nu weer totaal kwijt).
Zondagochtend hebben Kristine en ik toen brak afscheid genomen omdat ik om 9u alweer moest vertrekken naar Phuket.
Ik ben blij dat ik volgende week - voordat ik mn spannende reis alleen start - nog heel even terug ga naar Krabi om echt afscheid te nemen van mn andere hostmam, want ik mis Krabi wel een beetje! Niet dat Phuket nou zo slecht is, het is natuurlijk allemaal relatief :P Ik heb hier nog steeds de witte stranden, ontspannende boottripjes en heerlijke zon.
Alhoewel.. had ik jullie al vertelt dat met de komst van de nieuwe vrijwilligers ook het regenseizoen hier is gestart..? Het heeft voor ong. 4 maanden niet geregend, en plotseling, van de EEn op de andere dag regent het nu bijna elke middag vanaf 5u. Je kan er zowat de klok op gelijk zetten. Geeft ook wel weer plek voor nieuwe avonturen: Gisteren besloten Lisa en ik dat we de tempel van Phuket wilden gaan bezoeken. Daar aangekomen vertelt een aardig monnik ons dat we best naar binnen mogen en het vooral niet moeten laten om foto's te maken van de prachtige budha beelden. We waren blij dat we zijn advies hadden opgevolgt, want na 5 minuten begon het te regenen: met bakken uit de hemel, en daarbij ook nog te onweren. Het leek eerst eigenlijk net een enge film hoe wij met al die heilige beelden in de enorme schaars verlichte tempel zaten terwijl je van buiten de geluiden van donder hoorde en de regen steeds agressiever tikte op het dak. Plotseling werd er toen een deur geopend en kwamen er 2 monniken binnen; ze wilden gaan bidden en vroegen ons dus om aan het eind van de tempel op een stoel te gaan zitten. Na een niet-geslaagde poging van de monnik om ons het vak van meditatie uit te leggen (it is all about the central point of your body... - dat was dan ook het enige dat hij kon zeggen in het engels, de rest werd thais gebrabbel) kwamen er nog 5 monniken binnen en begonnen ze hun gebed. Het was echt fascinerend om dit mee te maken! Er ontstond een soort zweverige roes net als dat je met veel te veel alcohol op 3 uur naar minimalmuziek luistert (is dit een goede vergelijking?:P). Na een half uur werd het dan wel weer een beetje saai, maarja; het regende nog steeds pijpenstelen en het onweer was ook niet minder geworden. Ondertussen besefden we ons dat we onze helmen ondersteboven aan mn scooter hadden laten hangen dus dat deze al totaal moesten zijn volgelopen. Ik geloof dat we uiteindelijk bijna 2uur hadden doorgebracht in de tempel, toen EEn van de monniken ons vroeg te de tempel te verlaten omdat hij hem wilde sluiten. Het vooruizicht was een beetje bagger maar onder de omstandigheden toch wel komisch: in de storm in onze zomerjurkjes (het plan was om na de tempel naar het strand te gaan) op een verzopen scooter met zeiknatte helmen 10 minuten naar huis rijden. Op dat moment vroeg ik me zelfs af of een scooter het eigenlijk wel doet in de regen.. ja. weet ik veel! Die deed het wel en we zijn klets maar dan ook KLETS naar thuis aangekomen. Dat was overigens de eerste keer dat ik Nutt me recht aan zag kijken; hij lachte me namelijk recht in mn gezicht uit..
Eenmaal boven bleek ik tot mn schrik een heel rood spoor achter te hebben gelaten door het huis, afkomstig van mn verzopen nieuwe zomerjurkje: leuk, die jurkjes van de markt! doen we dus ook nooit meer..
Nou, ik geloof dat ik jullie wel weer een beeld heb gegeven van mn leven hier. Ik zal jullie tot slot nog even wat vertellen over de nieuwe school en dan is het wel weer menens!
De school, of daycare center eigenlijk, waar ik nu werk is onderdeel van Child Watch Pukhet. Dit dagverblijf is opgezet voor de kinderen waarvan de ouders in de gevangenis zitten en/of voor kinderen van hele arme families. Het is echter niet aan de kinderen af te zien hoor, die krijgen vollop liefde! Het leuke aan deze school is dat de kinderen wat ouder zijn (5 tot 11 jaar) en ze dus wat meer begrijpen. Hier kan ik ze echt wat engels les geven en het voelt heel goed als de kinderen aan het eind van een exercise naar me toe komen rennen: "teacher, teacher! Se-teffie! (Steffie is erg lastig voor ze)" en ik de opdrachten dan moet gaan nakijken en verbeteren.
Daarnaast doen deze kinderen heel veel met dansen en doen ze aan danswedstrijden mee om geld in te zamelen voor hun school.
Ik vind het jammer dat ik ze over 3 dagen alweer moet achterlaten! Ik heb ze trouwens (Pam,tine; als jullie het je nog kunnen herinneren) somebody leverworst geleerd! Dat klapspelletje! en ze vinden het echt helemaal geweldig :P ik zal eht wel een keertje proberen op te nemen.
Nou, ik spreek jullie allemaal hoop ik snel weer! Over mn plannen als ik alleen ga reizen zal ik jullie volgende keer vertellen.
Is het al gestopt met sneeuwen in NL? :P
xxx
ps: Ja jeroen je hebt gelijkt, ik zal het proberen! maar zeg je dat dan ook even tegen Roos en Saar, de twee andere dozen in het buitenland? Daar heb ik al veeel te lang niets meer van gehoord!
Phuket is echt een totaal andere plek dan Krabi. Ten eerste heeft Phuket town geen centrum - wat het gevolg is van de afwezigheid van de christelijke kerk hebben Lisa en ik vanmiddag besloten - en dat maakt Phuket zelf meteen tot een minder leuke stad. Naast alle toeristen, wel 10x zoveel als in Krabi denk ik, is er namelijk nooit EEn plek waar je gezellig kunt gaan shoppen of op een terasje kunt hangen; de kleine groepjes winkels of shoppingmalls zijn allemaal verspreid over dit grote schiereiland. Daarbij komt dat het openbaar vervoer hier echt een ramp is (de bus gaat.. of hij gaat niet. en hij gaat ergens heen.. of hij gaat ergens anders heen. ja. zo vaag is het dus voor mij nog steeds), en het wegennet is nog een grotere ramp! Als er een architect bestaat die het liefst als Karel Appel zn wegen neer gooit rond een stad, dan hebben ze hem hier uitgenodgd. Of het komt toch weer terug op die afwezigheid van de kerk, EEn van de 2. iig; ik heb hier mn eigen scooter gehuurd - geen zorgen, ik leef nog steeds - om me weer net zo vrij als in Krabi te kunnen voelen. Nadat ik de eerste keer in de stad al een uur totaal verloren rond heb gereden ging dat vrijheidsgevoel echter weer meteen verloren...
De stranden van Phuket zijn wel echt een plaatje en de eilanden blijken dat zeker ook te zijn, maar een groot probleem blijft wel steeds dat vervoer. Gelukkig wil Kop - de moeder van mn 2e gastgezin - ons altijd overal naartoe bregen. Je zit dan wel vast aan je 'thaise mam', maar je komt iig wel ergens. Oja; ik zal jullie even vertellen over mn nieuwe gastgezin. Het huisje waar we in leven kun je zien op de fotos bij mn allereerste blog, net zoals een foto van Kop. We hebben met 4 vrijwilligers de hele bovenverdiepig (plus balkon!) tot onze beschikking, en het gezin leeft met zn allen beneden. Kop heeft EEn dochter en EEN zoon; Tha en Nutt (noet). Nutt (19) zegt bijna geen woord maar Tha (15) doet echt haar uiterste best om engels met ons te praten. Ze komt niet veel verder dan haar moeder - echt niet ver dus - maar het is een lief kind. Verder hebben we nog heel vaak het ADHD neefje van Kop in huis rondrennen en ook zijn moeder/Kops zus. Ze zijn allemaal ontzettend aardig voor ons maar zoals ik al zei; de communicatie gaat echt heel traag/moeilijk. Daarom was ik ook heel blij dat na mn eerste week alleen de 3 nieuwe meiden arriveerden, zodat ik weer eens een normaal gesprek kon voeren dat verder ging dan dat het eten lekker was. Terwijl ik in Krabi de hele tijd alleen was met Kristine, zijn we nu dus opeens met een groepje van 4! Ze zijn stuk voor stuk echt heel aardig dus we hebben het erg gezellig! Zij doen ook allemaal het care project met mij in het daycarecenter. Afgelopen weekend zijn we er met zn allen op uit geweest (+ mama thai dus) naar het nationalpark met waterval, en Prom Thep cape waar we de zonsondergang hebben gezien. Net zoals op tiger cave: onbeschijvelijk mooi...
Zondag zijn we wat gaan shoppen in een shopping mall en op het zondagsmarktje. Naja markje, ik bedoel MARKT. Hier heb ik - onnodig en zinloos, want ik heb onderhand al veeel te veel kleren om allemaal met me mee te showen in mn backpack - mn kledingvoorraad weer aangevult met een geweldig zomerjurkje!Jippie.
Anyway; jullie zullen de meiden wel op foto's voorbij zien komen: het meisje met bril en donker haar is Grace uit engeland. Het meisje met lange donkere krullen is Lisa uit nederland en degene met lang blond haar is Tahne, ook uit NL. Behalve een normaal engels gesprek kan ik dus ook weer even NL praten (hoe ging dat ookalweer?).
Vorig weekend heb ik een heel leuk afscheidsweekend gehad in Krabi. Vrijdag hadden Kristine en ik onze laatste werkdag en kregen we allemaal knuffels en bloemen van de kinderen. Savonds zijn we uit eten gegaan met Pee-nong en Connie (oud-vrijwilliger waarmee ik miss over 2 weken in Chiang Mai weer ga meeten). Zaterdag ben ik gaan klimmen op een van de mooiste stranden die ever heb gezien, en daar opnieuw hele aardig mensen ontmoet uit Zweden en een stel uit Engeland. Die laatste 2 zie ik misschien nog terug in Australie, wel een leuk vooruitzicht. Savonds zijn Kristine en ik toen met alle mensen van het duikprogramma uit eten en uit geweest, wat echt een top avond is geworden! (ik heb er wel een leuk cadeautje van meegekregen: ik ben mn stem nu weer totaal kwijt).
Zondagochtend hebben Kristine en ik toen brak afscheid genomen omdat ik om 9u alweer moest vertrekken naar Phuket.
Ik ben blij dat ik volgende week - voordat ik mn spannende reis alleen start - nog heel even terug ga naar Krabi om echt afscheid te nemen van mn andere hostmam, want ik mis Krabi wel een beetje! Niet dat Phuket nou zo slecht is, het is natuurlijk allemaal relatief :P Ik heb hier nog steeds de witte stranden, ontspannende boottripjes en heerlijke zon.
Alhoewel.. had ik jullie al vertelt dat met de komst van de nieuwe vrijwilligers ook het regenseizoen hier is gestart..? Het heeft voor ong. 4 maanden niet geregend, en plotseling, van de EEn op de andere dag regent het nu bijna elke middag vanaf 5u. Je kan er zowat de klok op gelijk zetten. Geeft ook wel weer plek voor nieuwe avonturen: Gisteren besloten Lisa en ik dat we de tempel van Phuket wilden gaan bezoeken. Daar aangekomen vertelt een aardig monnik ons dat we best naar binnen mogen en het vooral niet moeten laten om foto's te maken van de prachtige budha beelden. We waren blij dat we zijn advies hadden opgevolgt, want na 5 minuten begon het te regenen: met bakken uit de hemel, en daarbij ook nog te onweren. Het leek eerst eigenlijk net een enge film hoe wij met al die heilige beelden in de enorme schaars verlichte tempel zaten terwijl je van buiten de geluiden van donder hoorde en de regen steeds agressiever tikte op het dak. Plotseling werd er toen een deur geopend en kwamen er 2 monniken binnen; ze wilden gaan bidden en vroegen ons dus om aan het eind van de tempel op een stoel te gaan zitten. Na een niet-geslaagde poging van de monnik om ons het vak van meditatie uit te leggen (it is all about the central point of your body... - dat was dan ook het enige dat hij kon zeggen in het engels, de rest werd thais gebrabbel) kwamen er nog 5 monniken binnen en begonnen ze hun gebed. Het was echt fascinerend om dit mee te maken! Er ontstond een soort zweverige roes net als dat je met veel te veel alcohol op 3 uur naar minimalmuziek luistert (is dit een goede vergelijking?:P). Na een half uur werd het dan wel weer een beetje saai, maarja; het regende nog steeds pijpenstelen en het onweer was ook niet minder geworden. Ondertussen besefden we ons dat we onze helmen ondersteboven aan mn scooter hadden laten hangen dus dat deze al totaal moesten zijn volgelopen. Ik geloof dat we uiteindelijk bijna 2uur hadden doorgebracht in de tempel, toen EEn van de monniken ons vroeg te de tempel te verlaten omdat hij hem wilde sluiten. Het vooruizicht was een beetje bagger maar onder de omstandigheden toch wel komisch: in de storm in onze zomerjurkjes (het plan was om na de tempel naar het strand te gaan) op een verzopen scooter met zeiknatte helmen 10 minuten naar huis rijden. Op dat moment vroeg ik me zelfs af of een scooter het eigenlijk wel doet in de regen.. ja. weet ik veel! Die deed het wel en we zijn klets maar dan ook KLETS naar thuis aangekomen. Dat was overigens de eerste keer dat ik Nutt me recht aan zag kijken; hij lachte me namelijk recht in mn gezicht uit..
Eenmaal boven bleek ik tot mn schrik een heel rood spoor achter te hebben gelaten door het huis, afkomstig van mn verzopen nieuwe zomerjurkje: leuk, die jurkjes van de markt! doen we dus ook nooit meer..
Nou, ik geloof dat ik jullie wel weer een beeld heb gegeven van mn leven hier. Ik zal jullie tot slot nog even wat vertellen over de nieuwe school en dan is het wel weer menens!
De school, of daycare center eigenlijk, waar ik nu werk is onderdeel van Child Watch Pukhet. Dit dagverblijf is opgezet voor de kinderen waarvan de ouders in de gevangenis zitten en/of voor kinderen van hele arme families. Het is echter niet aan de kinderen af te zien hoor, die krijgen vollop liefde! Het leuke aan deze school is dat de kinderen wat ouder zijn (5 tot 11 jaar) en ze dus wat meer begrijpen. Hier kan ik ze echt wat engels les geven en het voelt heel goed als de kinderen aan het eind van een exercise naar me toe komen rennen: "teacher, teacher! Se-teffie! (Steffie is erg lastig voor ze)" en ik de opdrachten dan moet gaan nakijken en verbeteren.
Daarnaast doen deze kinderen heel veel met dansen en doen ze aan danswedstrijden mee om geld in te zamelen voor hun school.
Ik vind het jammer dat ik ze over 3 dagen alweer moet achterlaten! Ik heb ze trouwens (Pam,tine; als jullie het je nog kunnen herinneren) somebody leverworst geleerd! Dat klapspelletje! en ze vinden het echt helemaal geweldig :P ik zal eht wel een keertje proberen op te nemen.
Nou, ik spreek jullie allemaal hoop ik snel weer! Over mn plannen als ik alleen ga reizen zal ik jullie volgende keer vertellen.
Is het al gestopt met sneeuwen in NL? :P
xxx
ps: Ja jeroen je hebt gelijkt, ik zal het proberen! maar zeg je dat dan ook even tegen Roos en Saar, de twee andere dozen in het buitenland? Daar heb ik al veeel te lang niets meer van gehoord!
-
30 Maart 2010 - 16:03
Jeroen:
Wat klinkt dit allemaal prachtig! Ik zie je al helemaal zitten op die scooter :D Haha :) Het is inmiddels gestopt met sneeuwen ja :p De lente is ingegaan, en de zomertijd is begonnen.... Dus ipv de tram van 7.20, opeens die van een uur eerder. Nou dat vind ik dus niet (!) leuk! En het weer is ook al zo somber vandaag...
Dag flappie
x J -
30 Maart 2010 - 20:11
Joyce:
Hé schat, je hebt me weer laten schateren: volgens mij ben jij de enige die in een backpack kan showen! Geweldig verhaal van dat verkleurende jurkje: vast zure regen daar in Phuket! Maar dat je de spirituele ervaring van de monniken vergelijkt met dronkenschap en minimal music is wel de topper! XXX
Het sneeuwt niet meer hier, maar 't wordt wel fris en nat de komende dagen.
Geniet van de laatste paar dagen Phuket en we bellen!
Kus,
Joyce. -
30 Maart 2010 - 20:58
Pam:
Dat spelletje is ook gewoon leuk (A)
En Ricky Martin is officieel uit de kast gekomen.... I KNEW IT! -
31 Maart 2010 - 08:11
Lidewij:
Hee Meis,
Weet je nog dat we bij Goslinga een keer moesten bidden zoals moninken ook doen? Omdat we heel irritant zaten te brommen, leerde hij ons de tibetaanse (?) versie van het "brommen". Lijkt het daar op? Lijkt me trouwens wel heel mooi om te zien. lekker lang verhaal, dat is fijn. Ik krijg denk ik een hartaanval als Sarah ooit zo'n lang verhaal gaat schrijven, als is het wel beter dan normaal: "hoe was het?" Sarah: "Ja...leuk". :S Ik wil ook vakantie!!! Vooral warm weer. Ik kan geen regen en geen kou meer zien! Al komt het nu gelukkig niet in de vrom van sneeuw naar beneden vallen. Maar gelukkig komt Noha over 10 daagjes thuis! Voor iets van 7 weken! En dan hoeft ze alleen nog maar voor een week of 3 terug naar Engeland om haar toetsen te maken en een huis te zoeken en regelen! Dus eentje heb ik alweer terug nog 3 te gaan...Kun je niet nu al naar Australië vliegen, dat gaat sneller. Doe maar gewoon wat ik zeg, dan komt alles goed. XXX -
31 Maart 2010 - 16:46
John:
Nou, je hebt je tempelavontuur levendig beschreven hoor. Goed van je dat je helm andersom hing en niet je scooter... Zouden ze daar ook paraplu's verkopen? Overigens rijden scooters zelfs in de sneeuw. -
01 April 2010 - 02:57
Niels:
Mooi verhaal! -
02 April 2010 - 17:43
Oma Jetske:
Lieve Steffie,
Wat een enige tijd heb jij. Ik bewonder je avontuurlijke karakter.Het lijkt me zo leuk om met die kinderen om te gaan.Ze zien er allemaal zo schattig uit.
Je zult ze best missen.
Ik hoop dat je reis naar Australie ook zo goed verloopt. Ik ben benieuwd naar je reis.Wat een schitterend media.
Ik ben trots op je en wens je het allerbeste toe,
liefs Oma.
-
05 April 2010 - 15:11
Pipo:
Dit dagboek heeft in totaal 4639 (!) pageviews en is onderdeel van WaarBenJij.Nu -
08 April 2010 - 15:45
Sebas:
Zeg lieverd, het is alweer 9 nachtjes geleden! Amber en ik beginnen (weer) ongerust te worden! Dus svp een nieuwe blog, en een leuke foto van bruine Steffie :) Veeleisend vandaag! De zon schijnt hier (ook)!
knuffel! -
09 April 2010 - 10:17
Jeroen:
Haha, wat lees ik nou bij Tahne, Steffie ... 'ere gitarist van bijna 40 met een ENORME afro had 10 keer gebeld voor steffi, hahahahahah!'
Je bent weer lekker bezig :)
-
10 April 2010 - 11:50
Joyce:
daar wil ik ook het fijne wel van weten: hoe zit dat eigenlijk met die 39-jarige gitarist? -
10 April 2010 - 20:00
Jeroen:
Haha, je kunt daar niks stiekem doen Stef :) Big Brother is watching you! (hoe toepasselijk in deze context) x -
12 April 2010 - 10:04
Steffie Jansen:
haha ja. ik denk dat ik thane maar vraag om geen sappige feitjes meer over mij te schrijven.. ik heb namelijk nogal 'nieuwsgierige' vrienden.. ;) sebas -
12 April 2010 - 12:25
Amber:
Avonturiertje!
Super om je weer even gehoord te hebben! Waar ben je nou uiteindelijk beland de volgende dag? Het wordt hoog tijd voor een nieuw blog, ouwe muzikant van me;)
Hier gaat alles OK, al begint het gemis er behoorlijk in te hakken nu.
Veel plezier schat en tot snel! xxx die ouwe tweestemmert;) -
12 April 2010 - 15:00
Sebas:
Tsja stef, als jij niks schrijft moet ik andere bronnen raadplegen ;) Het was maar een keertje hoor (a) we missen je hier! Stagedag 51 zit er weer op :) x -
12 April 2010 - 15:12
Bangkok:
n verband met de onzekere en instabiele politieke situatie in Thailand en het daaruit voortvloeiend geweld ontraadt het ministerie van Buitenlandse Zaken alle niet-essentiële reizen naar Bangkok. Reizigers naar Thailand krijgen het advies samenscholingen en demonstraties te mijden en zich goed te laten informeren over de actuele ontwikkelingen.
Reizigers en Nederlandse ingezetenen in Thailand wordt aangeraden zich te registreren via de website van de Nederlandse ambassade in Bangkok, www.mfa.nl/ban. Dan zijn zij in geval van een noodsituatie bereikbaar voor de ambassade, onder meer per sms. Reizigers wordt ook aangeraden de informatie op www.minbuza.nl te volgen.
Niet-essentiële reizen naar de vier zuidelijke provincies van Thailand, te weten Pattani, Yala, Narathiwat en Songkhla, worden al langer ontraden. -
12 April 2010 - 18:56
Inge De Jong:
Hoi Steffie, via Joyce jouw weblog gekregen en heel leuk om vanuit het zo ordelijke nederland mee te leven met jouw levendige en gepassioneerde reisverslag. Heel veel goeds en hartelijke groet,
Inge -
15 April 2010 - 18:50
Ongeduldig:
Ik zal je alvast een opzetje geven voor je nieuwe blog:
'Het dringt nu pas tot me door (met hulp van sommige mensen) dat mn laatste blog nog geschreven is in Phuket, terwijl het voelt alsof ik alweer een eeuwigheid NIET MEER in Phuket ben! dus; sorry! Ik zal jullie weer even op de hoogte brengen van mn leven.......................................................'
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
